نشان فروهر نماد ملی ایران زمین چیست؟

نشان فروهر نماد ملی ایران زمین چیست؟
نقش "فروهر" که اروپاییان در گذشته آن را با «اهورا مزدا» اشتباه گرفته بودند یکی از کهن ترین نمادهای فرهنگ ایرانیان است. اگرچه پیکره نمایی آن تا اندازه ای از پیکره های مصری و آشوری الهام گرفته هر آینه درون مایه و تمام نمادهای نیرومند آن در فرهنگ و اندیشه نیک اشو زرتشت بزرگ ایرانی ساخته و پرداخته شده است. هخامنشیان و ساسانیان از این نقش بسیار بهره گرفته اند.
نمادهای این نگاره ورجاوند ایرانیان را می توان به گونه زیر بیان نمود:
قرار دادن چهره یک پیرمرد روزگار دیده و در این نگاره اشاره به آدم خردمند و دوست و راهنمایی است که راه پی ریزی یک زندگی شاد و خوشبخت را نخست در این جهان خاکی نشان میدهد و در این راستا راه را برای پیوستن به «خانه سرود» یا بهشت اهورایی پس از مرگ فیزیکی باز می کند. از همین واژه فروهر که در اوستا «فرورتی یا فروشی» نامیده شده واژه انگلیسی friend یعنی دوست سرچشمه گرفته است. دست راست نگاره جهت خورشید را نشان میدهد که این اشاره به پیشرفت در روشنایی و پرواز بسوی نور است. سر فروهر میتواند هم از سوی راست در حرکت باشد هم از سوی چپ و این بستگی بسوی نور و روشنایی دارد. حلقه ای در دست چپ نگاره وجود دارد که «حلقه پیمان» میباشد که نشان از عهد و پیمانی است که میان انسان و اهورامزدا از یک سو، و میان انسان و انسان های دیگر از سوی دیگر بسته می شود. حلقه های پیوند زناشویی که امروز در انگشت چپ میکنند از همین نماد برگرفته شده است.
بال های کشیده شده در دو سوی نگاره، نماد پرواز بسوی بالا و اشاره به پیشرفت و تازه کردن جهان در این زندگی و سپس ادامه پیشرفت در فراسوی آن زندگی و حرکت بسوی اهورامزداست. بالهای فروهر از سه رده شاهپر درست شده که نماد سه فروزه جاودانه جهان بینی زرتشت یعنی اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک است که انسانها را به بالا می کشد. در میان کمر مرد خردمند یک حلقه بزرگ قرار گرفته که اشاره به "دایره زمان" که هر دم در چرخش است میباشد. در هر لحظه زمان در گردش خود دو راه را پیش پای انسانها میگزارد، یکی «خوب» یعنی پیشرونده و پیشبرنده بسوی یک زندگی شاد و خوشبخت و دیگری«بد» یعنی بازدارنده و پس برنده بسوی یک زندگی غم زده و نگون بخت.
انسان ها آزادی گزینش میان این دو راه خوب و بد، را دارند. «خوب» و «بد» معنی خود را در پیوند با آرمان انسان ها در زندگی پیدا میکند. در آیین زرتشت آرمان و آماج از زندگی پی ریزی یک زندگی شاد و خوشبخت است. بنابراین مردمانی که می خواهند در این آئین گام بگذراند باید راهی را برای زندگی برگزینند که در این جهان خوشبخت زندگی کرده و پس از مرگ با روانی شاد در« خانه سرود» اهورامزدا که در اندیشه و وجدان هر انسانی در درازای زندگی او ساخته می شود جای بگیرند.
این دو راه «خوب» و «بد» به وسیله دو رشته که یکی از سمت راست و دیگری از سمت چپ «دایره زمان» بیرون میایند نمایان شده این دو رشته نماد دو فروزه نیکی و بدی هستند که «همزاد» میباشند و در اندیشه به وجود می آیند. یکی «سپنتا مینو» نیروهای پیشبرنده و شادی افزای اهورامزدا است و دیگری «انگره مینو» نشان نیروهای بازدارنده و غم آفرین اهریمنی میباشند. انسان در میان دو نیروی نیکی و بدی قرار گرفته است و آزاد است یکی از آنها را گزینش کند. پس اگر از اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک پیروی کند همیشه نیروی سپنتا مینو در کنار وی خواهد بود و او را به جلو خواهد کشاند. او هم در این جهان خوب زندگی خواهد کرد و هم در دنیای پسین با روانی شاد و خوشبخت زیست خواهد نمود. دم پرنده مانند نگاره بگونه سه رده پر درست شده است که اشاره به اندیشه بد، گفتار بد و کردار بد دارد. آنها انسان را بسوی پائین میکشند. میبینیم در یک نگاره کوچک، نیاکان پر از دانش و دانایی ایرانیان چه اندازه خرد و بینش و اندیشه نیروزا جای داده اند.
(دکتر خسرو خزاعی- پردیس)